ferujemy usługi cynkowania :e
- elementów wyposażenia okrętowego
- elementów i konstrukcji budowlanych
- konstrukcji antenowych i energetycznych
- segmentów ogrodzeniowych, balustrad
- zbiorników
- profili, blach
Zasady przygotowania elementów do cynkowania ogniowego
Poniżej prezentujemy zasady przygotowania konstrukcji i elementów stalowych do cynkowania ogniowego. Zasady opracowane na podstawie normy PN-EN ISO 14713.
Niniejsze warunki określają ogólne zasady przygotowania konstrukcji stalowych do cynkowania ogniowego (zanurzeniowego w stopionym cynku). Dostosowanie konstrukcji stalowych do przedstawionych warunków zapewni prawidłowe wykonanie powłoki cynkowej zmniejszając ryzyko uszkodzenia konstrukcji i usprawni obsługę zleceń.
1. WYROBY STALOWE PRZEZNACZONE DO CYNKOWANIA OGNIOWEGO
Wszystkie rodzaje stali ujęte w normach PN-EN 10025 i PN-EN 10113-1 można cynkować ogniowo.
Jakość uzyskiwanych powłok cynkowych (połysk, gładkość, grubość, przyczepność itp.) jest dla nich różna i zależy od składu chemicznego stali, a w szczególności od zawartości węgla (C), fosforu (P) i krzemu (Si).
Z uwagi na brak możliwości uzyskania powłok cynkowych zgodnych z PN-92/W-24002 lub PN-EN ISO 1461 nie powinno się cynkować stali o zawartości:
Ø węgla i krzemu łącznie powyżej 0,5%
Ø krzemu od 0,03% do 0,12% oraz powyżej 0,3%
Ø krzemu i fosforu łącznie (Si + 2,5P) poniżej 0,09%.
- Cynkownia w Gdańskiej Stoczni „REMONTOWA” S.A. dysponuje wanną cynkowniczą która umożliwia cynkowanie konstrukcji o maksymalnych wymiarach: 5200 mm x 1300 mm x 1700 mm (długość x szerokość x głębokość). Ciężar wyrobu nie powinien być większy niż 1600 kg.
- Elementy przeznaczone do cynkowania ogniowego powinny mieć taki kształt, by umożliwić kąpieli cynkowej swobodny dostęp do wszystkich przestrzeni zarówno otwartych jak i zamkniętych, a następnie zapewnić swobodny odpływ.
- Technologiczne otwory odpowietrzające i umożliwiające swobodny spływ cieczy muszą być nie mniejsze niż podane w tabeli nr 1 i wykonane na przeciwległych końcach po przekątnej w miejscu największej wysokości lub szerokości. Nieprawidłowe wykonanie otworów może doprowadzić do zapowietrzenia konstrukcji oraz uniemożliwić zatopienie jej w ciekłym cynku.
- Konstrukcje z wnękami, elementami skrzyniowymi lub żebrami wzmacniającymi wymagają prawidłowo usytuowanych otworów odpowietrzających dla swobodnego ściekania cynku.
- Przy konstrukcjach z profili zamkniętych należy zwracać szczególną uwagę na właściwe rozmieszczenie otworów. Średnice otworów technologicznych muszą być odpowiednio dostosowane.
- Poprawne wykonanie ukrytych otworów jest zadaniem producenta konstrukcji, ponieważ na etapie dostarczenia konstrukcji do ocynkowni, nie ma możliwości 100% weryfikacji występowania i ich prawidłowego umiejscowienia.
- Przed dostarczeniem materiału, ocynkownia musi zostać poinformowana o występowaniu otworów ukrytych w konstrukcji. Cynkowanie konstrukcji zamkniętych, nieposiadających otworów niesie ogromne prawdopodobieństwo eksplozji oraz nieodwracalnego uszkodzenia elementu.
- Otwory powinny być "ogratowane", w przeciwnym razie pogarszają jakość powłoki i mogą utrudnić późniejszy montaż.
- Zbyt małe otwory w czasie cynkowania mogą ulec zalaniu lub przewężeniu.
- Elementy powinny posiadać otwory lub uchwyty technologiczne umożliwiające odpowiednie powieszenie pod optymalnym kątem.
- Wyrób przeznaczony do cynkowania ogniowego powinien składać się z elementów o zbliżonej grubości materiałów. Zasadą jest aby stosunek maksymalnej grubości materiału poszczególnych wyrobów nie był większy od 5.
- Wyrób przeznaczony do cynkowania powinien być wykonany z jednego gatunku stali.
Wyrobów posiadających przestrzenie zamknięte bez otworów odpowietrzających nie wolno cynkować (ryzyko eksplozji).
Otwory musza byc nawiercone przez zleceniodawcę. Otwór min fi 8 przy mniejszych śrenicach, przy wiekszych min. fi 12
2. PRZYGOTOWANIE POWIERZCHNI WYROBÓW STALOWYCH DO CYNKOWANIA
Wyroby stalowe dostarczone do cynkowni nie mogą być zanieczyszczone następującymi czynnikami:
- oleje, tłuszcze, smary (szczególnie szkodliwe są ciężkie smary grafitowe)
- farby, lakiery, napisy wykonane mazakami lub kredą, ślady wapna, naklejki samoprzylepne
- stare powłoki cynkowe
-zendra spawalnicza, odpryski spawalnicze, pozostałości topnika po spawaniu
- rdza wgłębna, zgorzelina walcownicza
- pozostałości materiałów izolacyjnych i czynników przepływających przez rurociągi, osady (kamień kotłowy itp.) występujące np. w eksploatowanych rurociągach okrętowych.
Zanieczyszczenia należy usunąć przez wyżarzanie oraz śrutowanie lub piaskowanie. Dopuszcza się jedynie zanieczyszczenia powierzchni stalowych w postaci nieznacznego zatłuszczenia lekkimi olejami oraz pokrycie tlenkami żelaza bez rdzy wgłębnej.
